Καταρράκτες απίστευτης ομορφιάς

 Στο κοσμοπολίτικο Νυδρί της Λευκάδας βρίσκεται το φαράγγι Δημοσάρι με τους πανέμορφους καταρράκτες. Η πρόσβαση είναι εύκολη και η ανταμοιβή πολύ μεγάλη. Στο δρόμο της Λευκάδας προς Νυδρί υπάρχουν πινακίδες που μέσω ελαιώνων οδηγούν τον επισκέπτη στο φαράγγι. Η διαδρομή είναι εύκολη για κάθε περιηγητή,απαιτεί μόνο λίγη προσοχή καθώς οι πέτρες σε μερικά σημεία γλιστρούν.

 Από τα πρώτα βήματα το τοπίο γίνεται ηπειρωτικό και η κοντινή παραλία ξεχνιέται. Καταπράσινη βλάστηση,δέντρα που τεντώνονται να φτάσουν τον ουρανό και ο ήχος του νερού που χτυπά το βράχο συνθέτουν το τοπίο. Στα χαμηλότερα σημεία δύο λιμνούλες σε προκαλούν με τη σμαραγδένια ομορφιά τους .

Μετά την ηρεμία και τη γαλήνη στην έξοδο από το φαράγγι υπάρχει καφενείο δίπλα από τον αιωνόβιο πλάτανο. Λίγο πιο κάτω μια επιγραφή θυμίζει ότι για τον ορμητικό καταρράκτη έγραψε ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης το ποίημα  ''Το ξεριζωμένο δέντρο''.

H δορυφορική φωτογραφία της περιοχής:

και ο σύνδεσμος για πλοήγηση με τους χάρτες HERE ΕΔΩ

Ο μικρός Παράδεισος της Ακαρνανίας

Οι πηγές του Βάρβαρου είναι ένας τόπος ανέγγιχτος, σπάνιας και άγριας ομορφιάς. Βρίσκεται ανάμεσα στα Ακαρνανικά όρη και τον Αμβρακικό κόλπο. Απέχουν 4 χιλιόμετρα από το χωριό Τρύφος, 50 χιλιόμετρα από το Αγρίνιο, 22 χιλιόμετρα από την Αμφιλοχία και 27 χιλιόμετρα από τη Βόνιτσα. Πρόκειται για υδροθειούχες πηγές που αναβλύζουν στη δεξιά πλευρά του ποταμού Αλευρά.

 Εδώ έζησε και ασκήτεψε ο Άγιος Βάρβαρος (820 μ.χ). Πριν γίνει Άγιος ήταν πειρατής και κατατρομοκρατούσε  τους κατοίκους της περιοχής. Σήμερα κοντά στη σπηλιά που ασκήτεψε υπάρχει εκκλησία στο όνομά του.

Ο επισκέπτης που θα φτάσει εδώ και μπει στο πλακόστρωτο μονοπάτι που κινείται προς την είσοδο του φαραγγιού,  πρώτα θα ακούσει τον ήχο από τους καταρράχτες. Είναι τρεις και βροντούν και αφρίζουν καθώς τα νερά τους πέφτουν με ορμή πάνω στις πέτρες της Ακαρνανίας.

 Ανηφορίζοντας η ομορφιά γίνεται τόσο έντονη που ο περιπατητής ξαφνιάζεται. Η περιοχή μοιάζει με κρυμμένο μαργαριτάρι. Πλατάνια γέρνουν πάνω από πανέμορφες φυσικές λιμνούλες που σε προκαλούν να κολυμπήσεις στα καταπράσινα και κρυστάλλινα νερά τους. Το τοπίο προσφέρει ανείπωτη γαλήνη και σπάνια αίσθηση χαράς.

 Το μεγαλείο της φύσης και η απαράμιλλη ομορφιά της δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε καμία φωτογραφία. Ο παράδεισος περιμένει τον περιηγητή να περπατήσει το φαράγγι, να ακούσει τον ήχο του καταρράκτη, να κολυμπήσει στα παρθένα νερά της λίμνης, να αισθανθεί τη μαγεία και να αναλογισθεί πόσο εν σοφία είναι σμιλευμένες οι ομορφιές της Φύσης...

H δορυφορική φωτογραφία της περιοχής:

και ο σύνδεσμος για να πλοηγηθείτε με τους χάρτες της HERE ΕΔΩ

Πεζοπορική διαδρομή στο Φαράγγι της Μέλισσας στη Λευκάδα

 Στο καταπράσινο νησί της Λευκάδας περπατήσαμε μια πανέμορφη διαδρομή  που προτείνεται σε όλους τους φυσιολάτρες πεζοπόρους, καθώς τα μονοπάτια είναι ήπιας κατάβασης και ανάβασης ακόμα και για  αρχάριους (βαθμός δυσκολίας Α). Από τη πόλη της Λευκάδας κατευθυνθήκαμε προς Καρυά μέσω του επαρχιακού δρόμου προς το Δήμο Σφακιωτών. Μετά από 6 χιλιόμετρα υπάρχει  Μνημείο για την εξέγερση των χωρικών κατά της Αγγλικής προστασίας τον Οκτώβρη του 1819.

 Ακολουθήσαμε στα δεξιά  τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Υπάρχει πινακίδα που γράφει προς Φαράγγι της Μέλισσας. Διανύοντας 3 χιλιόμετρα μέσα σε ελαιώνες, αμέσως μετά εισήλθαμε σε βατό χωματόδρομο, στα δεξιά μας. Η βλάστηση σε προετοιμάζει για την είσοδό σου στη καρδιά του δάσους. Σε λίγο αντικρύσαμε την πύλη εισόδου του φαραγγιού.

Εκεί παρκάραμε το αυτοκίνητο. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος αρκετά, αλλά φυσούσε ευχάριστο ανοιξιάτικο αεράκι καθώς βρισκόμαστε στα τέλη Μαΐου. Προσπερνάμε την πύλη και η αίσθηση είναι ότι η πύλη αυτή οδηγεί στο μαγικό δάσος των παραμυθιών. Πατάμε σε ένα μαλακό στρώμα βελούδινων πλατανόφυλλων που οι στάλες της πρωινής βροχούλας τους έχουν δώσει όλες τις αποχρώσεις του καφέ. Από κάτω αναδύεται η γλυκερή μυρουδιά του χώματος. Τα τεράστια πλατάνια φορτωμένα με νεαρή φυλωσσιά γέρνουν και πλέκουν τους κλώνους αφήνοντας να γλυστρούν ανάμεσά τους τις χλωμές ακτίνες της συννεφιασμένης Κυριακής. Ο ήχος από το κελαρυστό νερό της Πηγής της Σπηλιάς που είναι δίπλα μας σμίγει με τα τιτιβίσματα των πουλιών...

Προχωράμε δίπλα από την κοίτη του ρέματος με τις ξασπρισμένες πέτρες φτάνοντας σε ένα μικρό κομμάτι τσιμεντένιου δρόμου. Εκεί υπάρχουν δύο πινακίδες που δείχνουν τις κατευθύνσεις προς Απεταστή  και Κακό Λαγγάδι.

Τα μονοπάτια είναι πλακόστρωτα με ξύλινα κιγκλιδώματα.

Επιλέξαμε την διαδρομή προς Απεταστή. Σε όλη την πορεία  μας ακολουθούσε μουρμουρίζοντας το ρέμα. Ψηλά κυπαρίσσια, πουρνάρια, βάτα, κουτσουπιές, υπέροχα πλατάνια, κουμαριές, ιτιές και ασφάκες ''πνίγουν" το μονοπάτι  σε  σφιχταγκάλιασμα. Η παλέτα της νεράιδας του δάσους ζωγραφίζει υπέροχα σχέδια και ο νους γαληνεύει....Σε κατάλληλο σημείο υπάρχει ωραία  θέση για ξεκούραση.

Το μοναπάτι αυτό είναι κυριολεκτικά χαραγμένο μέσα σε οργιώδη βλάστηση και μπορεί κάποιος να το περπατήσει σε δέκα λεπτά .Αφού απολαύσαμε το μεγαλείο της φύσης επιστρέψαμε κατόπιν στη διασταύρωση και ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς Κακό Λαγγάδι. Η βλάστηση εξακολουθεί να μας εκπλήσσει με την ομορφιά της. Στο δρόμο μας πέτρινα γεφύρια και μισογκρεμισμένοι μύλοι μας βυθίζουν σε μια άλλη εποχή. Τα απομεινάρια μαρτυρούν τη ζωή των ανθρώπων που πήγαιναν τα φορτώματά τους στο μυλωνά.

Το δάσος μας προσκαλεί και φτάνουμε στη καρδιά του. Μας νανουρίζει γλυκά και στο ξύπνημα μας ξεπροβοδίζει...Στο δρόμο της επιστροφής σκεφτόμασταν πως η μάννα φύση σαν κάθε μάννα μας έδωσε απλόχερα τα δώρα της.
 Άραγε εμείς τι έχουμε για αντίδωρο;

Στη παρακάτω φωτογραφία και σύνδεσμο, δείτε πώς θα πάτε με τους χάρτες της HERΕ:

ο σύνδεσμος των χαρτών HERE ΕΔΩ